Το έργο του Francis Scott Fitzerald είναι η ακραία έκφραση της ψυχικής κόπωσης και της εσωτερικής σύγχυσης που προκάλεσε η άνοδος και η πτώση του αμερικανικού ονείρου της μεσοπολεμικής γενεάς και των τραυματικών εμπειριών της στην προσπάθειά της να διατηρηθεί η ζωτική ψευδαίσθηση μιας εύθραυστης εσωτερικής ισορροπίας και να λησμονηθεί η ενοχή των χαρακωμάτων του Μεγάλου Πολέμου.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα των ψευδαισθήσεων και των τραυματικών εμπειριών, οι μυθιστορίες και τα διηγήματα του Fitzerald εκδηλώνουν την εσωτερική αποξένωση των ηρώων του από την ίδια τη ζωή τους, και αφήνονται στη δίνη μιας παράξενης αθωότητας, από την οποία βγαίνουν καθημαγμένοι, έχοντας πραγματώσει ένα αυτοκαταστροφικό όνειρο μέσα στη μαγεία του τεχνητού παραδείσου τους.